Cornwall 2024

Een reisprogramma vooraf compleet met alle details opstellen is natuurlijk een prachtig streven. Achteraf zal blijken of we al deze plannen inderdaad hebben kunnen uitvoeren.

We gaan samen moeite doen er zo dicht mogelijk bij te komen.

 

 

1e dag    

Vrijdag 26 april: We rijden via Jabbeke naar Calais en wachten daar op onze veerboot van Irish Ferries.

De overtocht van 14.25u is geboekt, hetgeen betekent dat we ongeveer om 15.00u plaatselijke tijd in Dover aankomen.

Ons hotel ligt bij Burghclere, dat niet al te ver van het typisch Engelse plaatsje Hungerford is gelegen.  

Hoe idyllisch dan ook, in 1987 was Hungerford vanwege een massamoord in het nieuws. Hier een deel van het krantenbericht:

     Gunman kills 14 in Hungerford rampage

     A man has shot 14 people dead in the Berkshire town of Hungerford. Police identified the gunman as Michael Ryan, 27.

     Local people described him as a "loner" and a "gun fanatic". Ryan was armed with an automatic rifle, a pistol and at least one hand grenade when he went on

     the rampage early on Wednesday afternoon.  His victims included his mother and a police officer who tried to tackle him. Ryan's first victim was a woman he

     shot dead as she picnicked with her two children in Savernake Forest about 10 miles (16km) from Hungerford.  Soon afterwards at 12:45,

     an armed man - identified by witnesses as Ryan - fired at a woman cashier in a nearby petrol station but missed.  Less than 10 minutes later firefighters were called

     to a house fire in Hungerford where they found the body of a woman believed to be the gunman's mother. By 13:00 Ryan had moved on to Hungerford's main

     shopping area where he fired indiscriminately killing at least 12 people.

Interessant weetje, maar de stemming mag er niet onder lijden.

Er zijn gelukkig enkele antique centres o.a. op de High Street en omdat we vanavond toch pas vanaf 18.00u in The Bear kunnen eten, hopen we net nog even tijd te hebben om hier eens rond te kijken.

Een kort lijstje:

Hungerford Arcade Antiques and Collectables: 26-27 High Street;

The Emporium: 112 High Street;

Below Stairs of Hungerford: 103 High Street;

Roger King Antiques: 111 High Street;

Dyson Antiques: 34a High Street;

Mocht dat niet voldoende zijn, dan zijn nog wel enkele antique shops te vinden aan de andere kant van het water; het is zonder meer een leuk plaatsje om even te bekijken.

2^e dag

Zaterdag 27 april: Vroeg uit de veren! Vandaag brengen we een bezoek aan de stad Bath.

Van het graafschap Berkshire rijden we naar het glooiende Somerset. Op weg daarheen passeren we Stonehenge.

Ook antiek uiteraard, maar aangezien een oude stad op ons wacht, kijken we alleen even op afstand en spoeden we ons om op tijd in de historische stad Bath te kunnen staan.

Bath is de grootste stad in het graafschap Somerset, met in 2011 iets meer dan 88000 inwoners, bekend om en vernoemd naar de Romeinse baden. Bath ligt in de vallei van de rivier de Avon, 156 km ten westen van Londen en 18 km ten zuidoosten van Bristol. De stad werd een World Heritage site in 1987.

De stad werd een kuuroord met de Latijnse naam Aquae Sulis rond het jaar 60, toen de Romeinen baden en een tempel in de vallei van de rivier de Avon bouwden, hoewel warmwaterbronnen al voor die tijd bekend waren. Bath Abbey werd opgericht in de 7e eeuw en werd een religieus centrum; het gebouw werd herbouwd in de 12e en 16e eeuw. In de 17e eeuw werden claims ingediend voor de curatieve eigenschappen van water uit de bronnen, en Bath werd populair als een kuuroord in het Georgiaanse tijdperk. Georgiaans architectuur, gemaakt van Bath stone, omvat de Royal Crescent, Circus, Pump Room en Assembly Rooms.

Veel van de straten en pleinen werden aangelegd door John Wood, de Oudere, en in de 18e eeuw kwam de stad in trek en groeide de bevolking.

Tegenwoordig kent de stad software-, uitgeverij- en service-georiënteerde industrieën.

Theaters, musea en andere culturele en sportieve locaties hebben geholpen om het een belangrijk centrum voor toerisme te maken, met meer dan een miljoen overnachtende bezoekers en 3,8 miljoen bezoekers per jaar.

Er zijn verschillende musea, waaronder het Museum of Bath Architecture, de Victoria Art Gallery, het Museum of East Asian Art, het Herschel Museum of Astronomy, Fashion Museum en het Holburne Museum.

Aan het eind van de middag, gaan we dan op weg naar ons hotel in Wellington.

Daarmee blijven we vandaag nog even in Somerset en hopen op een uitgebreide menukaart in The Iron Duke om 18.00u.

3^e dag

Zondag 28 april: We zijn nog niet in Cornwall en we willen een beetje onze gewoonten afbouwen en wat is er dan verkeerd aan een vroege car boot sale in het mooie graafschap Devon? De hoofdstad Exeter kent er zelfs meerdere op de zondagochtend. Onze keuze: de car boot sale van het Matford Centre, waarna we op The Quay in Topsham nog het Topsham Quay Antique Centre meenemen.

 

Tegen de middag zijn we dan echt in Cornwall, waar we Cotehele House bezoeken.

Hoewel veel van de kastelen en/of landhuizen die men in Cornwall kan bezoeken niet veel meer zijn dan ruïnes en vestingwerken, vallen er toch nog wel enkele pareltjes te ontdekken. Vandaag brengen we een bezoek aan Cotehele House, iets ten noorden van Saltash (bij Plymouth).

Cotehele is een landhuis in de Tudor stijl, gelegen in St Dominick, op de westoever van de Tamar. Het wordt omzoomd door zowel formele als landschapstuinen, variërend van bloemborders tot uitgestrekte bospercelen, inclusief restanten van de originele hertenparken. Er bevindt zich nog een middeleeuwse duiventil en het meertje is waarschijnlijk de plek waar het oude stuwmeer lag. Het landgoed was oorspronkelijk in handen van de Edgcumbe familie, maar is al geruime tijd eigendom van de National Trust. De Trust heeft de tuinen aanzienlijk verder ontwikkeld. De tuinen staan bekend om de oude eiken, taxussen en Spaanse kastanjebomen.

Helaas gingen veel van de meest opvallende bomen verloren in zware stormen in 1891. Het huis zelf is verfraaid met klimplanten zoals blauweregen en rozen.

Het kijkt uit op de Bowling Green, een grasveld omzoomd met esdoorns. In het oosten zijn terrassen op drie niveaus, met veel oude planten en een aantal nieuwere magnolia's. Het pad langs de terrassen leidt naar een vallei met de duiventil en een rieten Victoriaans zomerhuis. De vallei bevat veel exotische struiken en bloemen die goed gedijen in deze beschermde ligging. Er zijn kilometers aan aangename wandelpaden langs de rivier en door het bos.

Aan de Tamar kade is er een werkende watermolen, en er zijn enkele industriële ruïnes in de Danescombe vallei. De Cotehele kade bevat ook tearooms, een galerie en een museum. De "Shamrock", een gerestaureerd Tamar zeilschip ligt daar afgemeerd.

Cotehele House zelf is zeker een bezoek waard en bevat vele interessante artefacten, waaronder enkele opmerkelijke wandtapijten.

Een pub in St. Dominick met de naam ‘Who’d have thought it’, verwacht ons om 18.30u voor ons etentje, voordat we later op de avond bij het hotel in Saltash inchecken.

4^e dag

Maandag 29 april: het verste puntje van Cornwall, Land’s End staat o.a. op het programma van vandaag.

Land’s End heeft een van de mooiste kustlandschappen van Engeland. De familie-vriendelijke paden nodigen uit tot een wandeling boven de door de Atlantische Oceaan uitgesleten kliffen. 

We zijn in het gezelschap van zeevogels en als we (veel) geluk hebben, maken ook de hier inheemse reuzenhaai, zeeleeuwen en dolfijnen hun opwachting. Nou ja, we hebben in ieder geval gezorgd voor een verrekijker…

Deze meest zuidwestelijke punt van Engeland laten we daarna achter ons en brengen we een bezoek aan Saint Michael’s Mount, een eilandje dat een beetje te vergelijken is met de Mont St. Michael voor de Franse kust (what’s in a name?)

Het eiland is officieel een burgerlijke parochie en is verbonden met Marazion door een pad van granieten blokken, begaanbaar tussen midtij en laag water.

Het wordt beheerd door de National Trust en het kasteel en de kapel zijn de thuisbasis van de familie St Aubyn sinds ongeveer 1650.

Historisch gezien was St Michael's Mount een Cornische tegenhanger van Mont-Saint-Michel in Normandië, Frankrijk (waarmee het dezelfde getijdeneiland-kenmerken deelt en dezelfde kegelvormige vorm, hoewel het veel kleiner is dan Mont St Michel). Het eiland werd door Edward de Confessor in de 11e eeuw aan de Benedictijnse religieuze orde van Mont Saint-Michel gegeven.

We zorgen dat we na de lunch de oversteek te voet kunnen maken naar St. Michael’s Mount.

Op het moment dat dit programma gedrukt werd, waren de openingstijden van de causeway nog niet bekend. Te zijner tijd kan het zijn dat de volgorde van het programma voor vandaag dan wijzigt.

De frisse zeelucht zal wel voor een gezonde appetijt hebben gezorgd en vanavond eten we in het hotel in Newquay.

5^e dag

Dinsdag 30 april: De warme golfstroom die langs Cornwall loopt, zorgt voor een mild subtropisch klimaat. Tuinen in Cornwall zijn om die reden ongelooflijk veelzijdig en laten veel planten zien die in de rest van Engeland de winters niet zouden overleven.

Trebah Gardens is o.a. bekend vanwege zijn Gunnera Walk, een pad door het dal onder een bladerdak van reuzen’rabarbers’, waarvan de afzonderlijke bladeren wel 2,5 meter in doorsnee kunnen zijn. In april/mei bloeien de rhododendrons en azaleas op hun mooist en de vele boomvarens geven het geheel een prehistorisch uiterlijk. 

Het is het wilde en magische resultaat van 160 jaar geïnspireerde en toegewijde creatie. Trebah heeft een unieke ligging. Mediterrane en zuidelijke halfrond planten vermengen zich met Trebah's bosjes van enorme Australische boomvarens en palmen. Een gigantische plantage van gunnera en bosjes van enorme bamboe geven deze tuin een unieke en exotische wildheid die door geëvenaard door geen andere tuin in de Britse eilanden geëvenaard wordt.

Wie weet, misschien heeft de Garden Shop ook wel iets dat bij ons thuis kan gedijen en zo een blijvende herinnering kan worden.

Gisteren gewandeld, vandaag gewandeld, hoogste tijd voor een rustige middag in Truro. Voor Truro dus geen programma, we spreken enkel een tijd af dat we elkaar weer zien. Alleen of in groepjes verkennen we de stad.

Truro is de hoofdstad en tegelijk de enige stad in Cornwall. Truro's meest opvallende kenmerk is de kathedraal, met zijn groene torenspits en gotische uitstraling. Gebouwd aan het begin van de vorige eeuw domineert deze de skyline van Truro met zijn 250 meter hoge torens en heeft een aantal interessante Victoriaanse glas-in-loodramen. Het zuidelijke gangpad van de kathedraal is wat er overgebleven is van St Mary’s Church en wordt gezien als een van de mooiste stukken middeleeuwse architectuur in Cornwall. De decoratieve stijl contrasteert met de eenvoud van het nieuwe deel van de kathedraal. Van oudsher is Truro altijd een handelscentrum geweest met een haven die meer dan 800 jaar oud is en de grootste bloei tijdens het tinmijnbouwtijdperk had.

The Quarryman Inn in Wadebridge zal vervolgens vanaf 18.30u de inwendige mens vanavond gaan verzorgen. Ons hotel voor de komende twee nachten ligt eveneens in Wadebridge.  

6e dag

Woensdag 1 mei: We rijden vandaag de andere kant op, naar de noordwestkust van Cornwall, waar we starten met een bezoekje aan de National Lobster Hatchery, een kreeftenkwekerij in Padstow.

De National Lobster Hatchery is een liefdadigheidsinstelling voor natuurbehoud, onderzoek en onderwijs. Wat hen uniek maakt, is dat hun werk specifiek gerelateerd is aan een commerciële soort: de Europese kreeft en in de afgelopen jaren hebben ze zich succesvol kunnen bewijzen als expertisecentrum op wereldschaal. 

Kreeft is enorm veel waard in termen van zowel het economische als het sociale belang. Er heerst een aanzienlijke visserijdruk die leidt tot catastrofale instorting van de visbestanden. Zowel de Scandinavische als de mediterrane voorraden zijn volledig ingestort en hebben zich tot op de dag van vandaag niet kunnen herstellen. De soort is de meest waardevolle ‘vis’ gevangen in het Verenigd Koninkrijk en maakt deel uit van een grote exportindustrie. Deze ene soort alleen al is £ 30 m per jaar waard en zonder dat, zouden de kleine kustgemeenschappen heel weinig hebben, anders dan het toerisme, om banen te creëren en de haven in leven te houden. Vertederd of misschien wel geschokt, begeven we ons vervolgens naar Port Isaac, waar we een mooi plekje zoeken om te kunnen lunchen.

Voldaan gaan we dan weer op pad om de resten van het vermeende kasteel van Koning Arthur bij Tintagel gaan bekijken.

Geschiedenis en legende zijn onafscheidelijk verbonden bij Tintagel. Tijdens de zogenaamde Dark Ages (de Middeleeuwen van de 5de tot de 7de eeuw) was het een belangrijke vesting en waarschijnlijk een residentie van de heersers van Cornwall.

Het waren ongetwijfeld de overgeleverde verhalen over deze zetel van Cornwalls koningen, die de 12e-eeuwse schrijver Geoffrey van Monmouth geïnspireerd hebben om Tintagel te noemen in zijn geschiedenis van de koningen van Groot-Brittannië, als de plek waar koning Arthur werd verwekt, met de hulp van Merlijn. Deze verbinding met de legende leidde op zijn beurt tot de bouw van een kasteel op deze plek door de enorm rijke en ambitieuze Richard, graaf van Cornwall, in de 1230s. Lang nadat het kasteel in verval is geraakt, hebben de mythische vertellingen de belangstelling voor Tintagel levend gehouden. 

Genietend van het landschap rijden we terug naar ons hotel. We lopen naar de Ana’s Kusina voor onze maaltijd van vanavond.

7e dag

Donderdag 2 mei: We pakken onze spullen weer in de koffers en zullen vandaag Cornwall waardig afsluiten. Er staat een tweede tuin op het programma en ook een tweede landhuis. Als alternatief voor de tuin kan men naar het historische vissersplaatsje Mevagissey. Mocht de tijd het toelaten bezoeken we de Screech Owl Sanctuary.

De tuin van vandaag: de Lost Gardens of Heligan.

Heligan is een van de meest mysterieuze landgoederen in Engeland. Oorspronkelijk maakten de tuinen vanaf de 16e eeuw deel uit van landgoed Heligan van de familie Tremayne. Totaal vergeten sinds het begin van de eerste wereldoorlog (waarin 16 van de 22 tuinlieden omkwamen), is het terrein in 1990 opnieuw tot leven gewekt en nu Europa’s grootste tuinrestoratieproject. 

De echte restauratie begon in 1996 en werd op de voet gevolgd door een zesdelige televisieserie uitgezonden door Channel 4. Het bleek een enorm succes te zijn. Niet alleen de tuinen maar ook de lokale economie kreeg een impuls doordat met het project ook de plaatselijke werkgelegenheid toenam.

Na de middag brengen we een bezoek aan het Lanhydrock Estate, een prachtig landgoed gelegen tussen St. Austel en Bodmin.

Het grote huis staat op een uitgestrekt terrein (360 hectare of 890 hectare) boven de rivier de Fowey en is sinds 1953 eigendom van en wordt beheerd door de National Trust. Veel van het huidige huis dateert uit victoriaanse tijden, maar sommige secties dateren uit de jaren 1620. Momenteel is de rondleiding door Lanhydrock house een van de langste van alle National Trust huizen. In 2004 was het een van de meest bezochte eigendommen van de Trust, met meer dan 200.000 bezoekers. Op 12 juni 2008 werd hier een aflevering van de BBC Antiques roadshow opgenomen.

Alleen als de tijd het nog toelaat: de Screech Owl Sanctuary, waar men zorg en revalidatie voor zieke en gewonde wilde uilen in Cornwall nastreeft. Men zorgt voor hun veilige vrijlating in het wild, voor hun herstel of, indien niet meer geschikt om vrijgelaten te worden, een comfortabele plek in een geschikte omgeving.

Cornwall langzaam achter ons latend rijden we naar de Waterloo Cross Inn in Sampford Peverell, gevolgd door ons hotel in Tiverton.

8e dag

Vrijdag 3 mei: De afgelopen dagen stonden in het teken van cultuur, natuur, architectuur en misschien hebben we zelfs op het gebied van natuurbehoud ons steentje bijgedragen, maar het meest ging het vooral om opdoen van indrukken.

We gaan weer zelf iets actiever zijn. We bevinden ons in Devon en vandaag starten we met het plaatsje Honiton, dat bij de meesten vooral bekend staat om zijn hoeveelheid aan antique centres en antique shops. Het wordt wel de antiek-hoofdstad van het zuidwesten genoemd. Misschien wordt het ook wel weer eens tijd om te ontdekken wat Honiton voor ons op dat terrein te bieden heeft.

Deze aantrekkelijke stad is wereldwijd beroemd om zijn ingewikkelde fijn bewerkte kant, die traditioneel gebruikt werd in koninklijke items zoals koningin Victoria's trouwjurk. Een uitgebreide Honiton Lace collectie kan worden bekeken in het charmante Allhallows Museum.

Bijna even beroemd is de Honiton Pottery met prachtige gestileerde ontwerpen. Hoewel niet langer gemaakt in de stad, kunnen verzamelbare stukken worden gevonden in de overvloed aan antiekwinkels. À propos antiekwinkels: in de High Street moeten we zijn!

Op de nummers 3B, 12, 14, 19, 31, 37, 46, 55, 59, 74, 132, 136, 138, 145 en 155 staan antique shops geregistreerd, maar we zorgen voor een actueel overzichtje!

Genoeg geshopt en nog tijd over?

Het bovengenoemde Allhallows Museum is toevallig ook in de High Street en laat niet alleen de grootste collectie kant vanaf de 17^e eeuw zien, maar ook de Honiton pottery, oorlogsmemorabilia, kinderspeelgoed en paleontologie.

We gebruiken onze tijd in ieder geval nog voor een voedzame lunch, voordat we verder rijden naar ons doel voor de middag.

Op de route naar ons hotel van vanavond in Basingstoke, komen we langs Salisbury, dat de meesten vooral kennen vanwege haar kathedraal.

Ons Travelodge hotel bij Andover ligt tegenover de Marston’s rotisserie, we hoeven dus niet meer te rijden na de maaltijd.

9e dag

Zaterdag 4 mei: na het ontbijt gaat ons gezelschap richting Appledore, waar we Station Antiques bezoeken, niet erg groot,